Doel van de jaarlijkse zelfevaluatie van toezichthouders c.q. bestuurders is om samen te reflecteren op het eigen functioneren en daarmee de eigen professionaliteit en deskundigheid verder te ontwikkelen. Maar wat komt daar in de praktijk nu eigenlijk van terecht? Hoe ga jij er als toezichthouder/bestuurder mee om en wat levert het je op?
In mijn eigen toezichthoudende praktijk heb ik de ervaring dat er vaak gekozen wordt voor de meest gemakkelijke en daarmee veilige weg. We stellen ons zelf de vraag of we de juiste dingen gedaan hebben of dat het in de toekomst anders moet. Dat is natuurlijk een belangrijke vraag. Maar wat we bij een zelfevaluatie naar mijn mening niet uit de weg moeten gaan is de vraag of we de dingen ook op de juiste manier doen. En dan wordt het al een stuk persoonlijker. Als je onderdeel bent van een team is het altijd lastig om kritisch te zijn. Loyaliteit en erbij willen horen speelt een belangrijke rol in ieder team.
Een paar voorbeelden waar ik zelf mee te maken heb gehad. Vraag je af wat jij zou doen:
Een collega toezichthouder komt altijd een uur te laat en heeft zijn stukken niet gelezen.
Belangrijke agendapunten worden door de voorzitter en bestuurder voorgekookt, waardoor er nauwelijks ruimte voor discussie in de Raad is.
Je hebt een collega als toezichthouder, die voortdurend op de stoel van de bestuurder gaat zitten en zich beroept op zijn uitgebreide kennis en ervaring.
Bij vacatures in de Raad van Toezicht wordt er voorgesorteerd op mensen uit het old boys netwerk.
Vinden jullie het als team van toezichthouders c.q. bestuurders wel belangrijk om dit soort zaken bespreekbaar te maken, kies dan voor iemand de geen onderdeel van het team uitmaakt om je daarin te begeleiden. Vreemde ogen dwingen!
Iemand de geen deel uit maakt van het team kan je helpen om vanuit andere perspectieven je eigen team en eigen functioneren waar te nemen. Zonder oordeel, althans zo werken wij altijd met teams. Een team is als het ware een aparte entiteit met een eigen energie en chemie, afhankelijk van de mensen die er deel van uit maken. Dat maakt het gesprek veel minder persoonlijk en tegelijkertijd veel leuker en interessanter om met elkaar te voeren. Je leert elkaar veel beter kennen op een dieper niveau en ontwikkelt als mens en als team.
